Γιασουχίρο Οζου «Τόκιο στόρι»

                                      

                                         Ήρεμα φλεγόμενες ανθρώπινες σχέσεις....

    Με καταπληκτικό λυρισμό ο Όζου σκηνοθετεί ένα βαθιά ανθρώπινο δράμα, διεισδύοντας με αριστουργηματική τεχνική και σεβασμό στις ανθρώπινες σχέσεις παρουσιάζει σύγχρονες προβληματικές και μας κάνει να αισθανόμαστε άοπλοι από ερμηνευτικές όταν μπροστά στην απλότητα των μηνυμάτων που παρουσιάζει φανερώνεται η γύμνια της ''συνθετότητάς'' μας....

..ένα ηλικιωμένο ζευγάρι επισκέπτεται τα παιδιά του στο ζεστό Τόκιο, κανείς δεν έχει χρόνο, η μοναξιά έντονη, οι προσδοκίες μεγάλες, ωστόσο οι τελικές παραδοχές απλές, λιτές και δωρικές...είναι η νύφη τους που τους προσφέρει μια γλυκιά υποδοχή και φροντίδα..είναι ο ''ξένος'' που δεν υπολογίζεις...η εξαίρεση στις πολύβουες πολυσύνθετες και άλλοτε σκληρές μεγαλουπόλεις...ή ο κανόνας ότι η δυναμική των ανθρώπινων σχέσεων, που όταν υπάρχει, έχει πάντα τον τρόπο να εδραιώνει την ομορφιά της και να αφήνει ανεξίτηλο το απαράμιλλο στίγμα της....κάπως έτσι χωρίς εξάρσεις αλλά με μία σαγηνευτική απλότητα που κόβει την ανάσα, ο σκηνοθέτης με μαεστρία εστιάζει στα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων με μία διακριτικά κριτική ματιά που θα μπορούσε να είναι του αύριο....απλά αριστούργημα.....